یکی از جنبههای پایدار و جادویی آیفون این است که هر فردی که صاحب آن است با دستگاه متفاوتی روبرو میشود. دلیل آن را میتوان به جهان رو به رشد اپلیکیشنهایی ربط داد که هر فرد بر اساس نیاز خود میتواند از آنها استفاده کند.
چیزی به اسم “من” وجود ندارد، بلکه تمرکز بر “ما” است
در واقع آیفون چگونه به اینجا رسیده است؟ رسیدن به این مرحله نیازمند تلاشِ عظیمِ تیمی بوده است. نه تنها از سوی اپل و توسعهدهندگانش، بلکه همچنین در یک طیف وسیعتر، کارگران کارخانهها و افرادی که به مدیریت سازمانهای وضع استاندارد میپردازند و در نتیجه زیرساختهای دنیای دیجیتال را میسازند نیز در این قضیه نقش دارند و باعث رشد فناوریهای دنیای آینده میشوند.
این ارتش بسیار قدرتمند از دیرباز وجود داشته است، ولی طبیعت این تلاش، در آن واحد، هم شخصی و هم عمومی بوده است. به همین علت است که آیفون، آیفون نامیده میشود، دستگاهی که انعکاسی از خود کاربر است. ذات این محصول را تلاش برای انعکاس کاربر تشکیل داده است. البته باید گفت اکثر محصولات اپل بر این اصل استوار هستند.
به چه علت؟
این خواست همیشگی اپل بوده است و در نتیجه به دنبال عرضهی محصولاتی بوده است که حتی افرادی که آنها را طراحی میکنند قادر به زندگی بدون آنها نیستند.
در گذشته استیو جابز منتقد اصلی جنبههای رابط کاربری محصولات اپل در این شرکت بوده است و تا زمانی که جنبههای UX محصولات، جنبهی رضایتبخشی نداشته بودند مورد تأیید نهایی او قرار نمیگرفتند. هنگامی که اسکات فارستال (Scott Forstall) اولین نسخه از اپلیکیشن Maps اپل را ارائه داد چیزی جز شرمساری برای این شرکت به همراه نیاورد چون محصولی عرضه شد که زودتر از موعد و پر از اشتباه به حالت نهایی در آمده بود.
پوشش همهگیر
جنبهی دیگر املای آیفون، ساده بودن آن است. تمرکز بر کاربر نهایی ممکن است فردگرایی به نظر آید، ولی همین فردگرایی لازمهی وجود درجهی بالایی از توجه در بین تمامی تیمهای طراحی، توسعه و ساخت و همکاران تجاری اپل است.
به سادگی میتوان به دنبال باز کردن جعبهی یکی از محصولات اپل، این قضیه را متوجه شد. تمامی عناصر طراحی سفارشی این شرکت و فرآیند پیشرفته و فناوریهای ساختی که ممکن است برای پشتیبانی از یک دستگاه وجود داشته باشد به چشم میخورد که تمرکز بر نیازهای کاربر دارند، ولی هرکدام از آنها حاصل تلاش و زحمات افراد زیادی هستند.
هرکدام از این بخشها فوقالعاده پیچیده هستند: دوربین دارای لنزهای دوگانهی آیفون 7 پلاس یا پردازندههای سری A را در نظر بگیرید تا مهر تأییدی برای این قضیه باشند که این گوشیهای هوشمند در صنعت موبایل بهترین هستند. هر کدام از آنها نشاندهندهی ماهها یا حتی سالها توسعه و تلاش هستند و بسیاری از اینها محصول فناوریهایی به شمار میروند که اپل امتیاز انحصاری آنها را بر عهده دارد، به جای اینکه از قطعات داخلی موجود در بازار استفاده شود. با وجود تمامی این پیچیدگیهای ذاتی، هر کدام از این بخشها در کنار هم قرار میگیرند تا شکلدهندهی یک تجربهی کاربری ساده و نوآورانه باشند.
زنجیرهی انسانی
زمانی که از آیفون استفاده میکنید در حال استفاده از دستگاهی هستید که به دنبال آن صدها هزار ساعت تلاش دیده میشود. دهها هزار فرد بخشهای مختلف این دستگاه و قطعات استفاده شدهی داخل آنها را میسازند، دهها هزار فرد بیشتر درگیر زنجیرهی انسانی طراحی، توسعه و ساخت آنها نیز در شرکت اپل و هم خارج از این شرکت هستند.
این زنجیره به آینده توسعه داده میشود، چون نوآوری رو به رشد و هم بیپایان است و همچنین مسیری را به گذشته شکل میدهد، مسیری به سوی هنرمندان، کیمیاگران و فیلسوفهایی که اولین بار واقعیتهای علمیای که ما قدردان آن هستیم را شناسایی کردند، نظیر قابلیت رسانایی طلا یا طبیعت خاصیت مغناطیسی یا برق.
نوآوریای که این چیزها را میسازد به تمامی تاریخ انسانی توسعه داده میشود و فراتر از تبعیضهای رنگی، قومیتی، جنسی و جنسیتگرایی پیش میرود. معجزهی محصولات الکتریکی که امروزه از آنها استفاده میکنید شاید بهترین ثمرهی تلاشهای انسانی به صورت مشترک، جامع و بدون توجه به ملیت باشند.
علم بدون مرز
همانطور که آمریکا در بحبویهی انتخابات رئیس جمهوری خود قرار دارد و بریتانیا بی کفایتی دولت انتخاب نشدهی Brexit Tory خود را تحمل میکند، به نظر میرسد منعکس کردن چیزهایی که باید بیشتر از همه قدردان آن باشیم، نظیر آیفون، امر شایستهای باشد چون آنها از طریق همکاری بینالمللی و موفقیتهای علمی ساخته شدهاند که فراتر از سیاستهای دولتها پیش میروند.
آنها در تقاطع فناوری و هنرهای آزاد اندیشانه و انسانی ایستادهاند و ریشههایشان در تاریخ و معطوف به آیندهای است که هرگز قبلا دیده نشده بوده است.
این محصولات حاصل تلاش بینالمللی انسانی و هدایت کننده به سمت یک تغییر شکل اساسی برای نفع رساندن یا به ضرر رساندن هر شخصی بر روی این سیاره هستند.
چیزی به اسم “من” در آیفون وجود ندارد.